جان تازه‌ای در رگ‌های تئاترشهر | «دو چشم مینا» نوبازیگران را به صحنه آورده است
«دو چشم مینا» اثر مشترک عباس جانفدا و منصور جهانبخش با گروهی از نوآموزان تئاتر روی صحنه تئاتر شهر رفته است تا خانواده را با نگاهی تازه ببیند.
به گزارش شهرآرانیوز؛ صدای موزیک و هم‌خوانی صدا‌های جوان از سالن اصلی تئاتر شهر به گیشه رنگی جدید بخشیده است. «دو چشم مینا» روی صحنه رفته تا اتفاقی تازه را از تئاتر مشهد آغاز کند. اتفاقی که یک گروه با میانگین سنی ۲۰ سال روی صحنه رقم می‌زنند و این روزها جان تازه‌ای را به رگ‌های تئاتر مشهد تزریق کرده‌اند.
تئاتر موزیکال «دو چشم مینا» اثر مشترک عباس جانفدا و منصور جهانبخش و برداشتی آزاد از منظومه خسرو و شیرین نظامی است.
خانواده، محور دو چشم مینا بود
به‌نظر می‌رسد خانواده محور اصلی نمایش دو چشم مینا باشد، چراکه وقتی عباس جانفدا در هر پرده از نمایش روی سن می‌آید و توضیحاتی از نمایش ارائه می‌دهد، در اولین پرده‌ها نام دو خانواده را می‌گوید و سعی دارد فضای متفاوت دو خانه را نشان دهد.
عباس جانفدا کارگردان این اثر می‌گوید: موضوع دو چشم مینا عشق است، ژانراش هم کمدی و تراژدی. با این موضوع و گونه اجرایی سعی داریم بیشتر با جوان‌هایی صحبت کنیم که معتقدیم به‌خاطر اینکه می‌خواهند مستقل باشند نهاد خانواده را جدی نمی‌گیرند. به همین علت ممکن است در تصمیم‌گیری و بخشی از تصمیم‌های زندگی نیز دچار مشکل شوند. تصمیم‌های زندگی می‌تواند تشکیل خانواده و عاشق شدن باشد.
پس اینکه پی‌رنگ یک اثر دارد با بازی نوجوانان یک دهه به سراغ مسائل همان دهه می‌رود امر ارزشمندی را روی صحنه برده است. حرف اصلی نمایش دو چشم مینا نفی جوان یا نادیده گرفتن مسائل او نیست. ارزشمندی این تئاتر آنجا به چشم می‌خورد که کاملا سعی کرده هرچه نسل نوی ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند را روی صحنه ببرد تا بعد بگوید خانواده نهاد مستحکمی است که در حساس‌ترین برهه‌های زندگی به آن تکیه کرد تا تصمیمات صحیحی گرفته شود.
کلاس تئاتری که به صحنه تئاتر شهر رسید
منصور جهانبخش نویسنده و کارگردان اثر درمورد خط روایی این تئاتر می‌گوید: دو چشم مینا برداشتی آزاد از خسرو و شیرین نظامی گنجوی است، اما داستان کاملا امروزی نوشته شده. روایت دو خانواده دیوان‌بایگی و شفاهی است. فرهاد ماجرای ما یک جوان جنوبی به‌نام سمیر است که به خراسان کوچ کرده و اینجا زندگی می‌کند. همه اتفاقات حول محور عشق مشترک سسمیر و هیواد بر سر مینا شکل می‌گیرد.
فضای کارکردن ما قصه‌های عامیانه کهن بر اساس یک شیوه از نمایش‌های ایرانی است. علی‌مردان خان و حسن کچل هم به همین صورت بود. در این مورد قصد داشتیم سراغ متون برویم، اما نمی‌خواستیم سراغ قصه‌ای برویم که به همان شکل متن قدیمی نوشته شده باشد. پس شروع به نوشتن کردم و با استفاده از بخش‌هایی از داستان خسرو و شیرین نوشتم. برای نخستین بار بود که داستان را به صورت منظومه_داستانی که به شعر نوشته شود_می‌نوشتم و خب هشت ماه به طول انجامید تا کامل شود. بعد از اتمام پروسه متن هم سراغ آهنگسازی رفتیم که تقریبا یک سال آهنگسازی‌ها به طول انجامید.
جهانبخش درمورد گروهی که با او روی صحنه رفته اند توضیح داد: قرار بود یک کلاس بازیگری رایگان داشته باشیم که از نوجوان‌های مستعد و علاقمند به تئاتر تست بگیریم و از دل آن یک نمایش بیرون بیاوریم. این نمایش حاصل کارکردن با این بچه‌ها نوشته شده است. یعنی بخشی از آن برای کاراکتر خودشان نوشته شده. تمرین‌های صدا، وکال و بازیگری و بیان را طی یک سال و نیم با همین گروه رقم زدیم.
رضایت مخاطب را همیشه دیده‌ایم و شاهد بوده‌ایم. به‌نظر نمی‌رسد تا امروز کار ایرانی به این صورت بر پایه موسیقی پاپ نوشته شده باشد.
من مهتاج نمایش هستم
مریم رستگار که در ابتدا طراح گریم این تئاتر بوده درمورد نقش خودش می‌گوید: من مهتاج این نمایش هستم، مادر خانواده مرفهی که پسرشان عاشق دختری با خانواده‌ای متوسط می‌شود. درگیری مادر و مسائل عاطفی بچه‌هایشان در این تئاتر شکل می‌گیرد. دو چشم مینا یک رابطه عاطفی و احساسی بین دو جوان تازه بالغ است. همراهی مخاطب هم بخاطر همین همزادپنداری‌ها است. بودن در کنار تیمی که جوان است و انرژی دارد حس خوبی دارد.
نقشم را از روی شخصیت‌های واقعی برداشتم
شاهپور دیوان‌بایگی، با ادبیات منحصر به فرد خودش، بسیار روی یک‌سری از مسائل حساس است که باعث تغییراتی در رفتار خانواده می‌شود. شاهپور خیلی از شخصیت من دور بود. ماجرای خودمانی بودن با نقشم از آنجا شروع شد که برخورد من با مردی که شبیه شاپور دیوان‌بایگی در زندگی خارج از تئاتر بود کمک کرد تا شاپور بهتری باشم. نقشم را از مشورت با شخصیت‌های واقعی برداشتم.
چرا دو چشم مینا متفاوت است؟
همانطور که گفته شد دو چشم مینا فقط یک اثر نیست، بلکه یک کلاس بازیگری است که این روزها چشمان علاقه‌مندان به تئاتر در مشهد را به سوی خودشان کشانده است. همچنین توجه دو تن از کارگردان‌های صاحب کسوت در کارگردانی تئاتر به تربیت نسل جدیدی از علاقمندان به تئاتر که از این به بعد اسم آکتور را یدک می‌کشند همان جان تازه‌ای است که مطرح شد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
